Natuurlijk gaat het zo dat je heel enthousiast aan een blog begint en dat er dan ineens bijna twee maanden niks meer gebeurt…

Nou ja, niks. Er gebeurde juist heel veel, maar IRL. Eerst waren al die awesome boek-evenementen. Daarna gingen mensen trouwen, verhuizen, waren jarig, kregen (bijna) baby’s. Stranger Things was booming. Naast shows deden we mee aan een quizpanel en maakten we een korte film. Er was de Elfia. En het gesprek met de USVA waar ik vanaf september lessen ‘creative writing’ ga geven aan buitenlandse studenten yaaaaay!

Alles was mooi, er was alleen zoveel – first world problems indeed. Het deed me in een soort conceptuele ballenbak eindigen, superblij maar niet in staat al die balletjes in de lucht te houden. Want dat moet om een of andere reden van mezelf.

Het blogballetje raakte wat uit zicht. Af en toe dacht ik: wie zit hier eigenlijk op te wachten? En dan denk ik: oja jullie. De FAM. Jullie zijn tof, laat ik gewoon bloggen en niet blijven twijfelen aan mijn recht om online te bestaan, en dus doe ik dat stemmetje dat eindeloos kritisch is even smoren. Welk beestje zou dat zijn? 😉

Dit weekend laat ik die lousy metafoor van de ballenbak voor wat ie is. Ik wil met nieuwe verhalen bezig. Daarvoor ga ik nu lekker een paar dagen cultuur snuiven en inspiratie opdoen in Berlijn.

Jullie ook een heerlijk weekend toegewenst.